4. LU(UK)KU
CATFISH? ALUSKO? ELÄ HULLUJA PUHU!
Kahdeksan pintaremontoijaharjoittelija kattia työsti aluksen ulkopintaa. Puolet heistä ei pitänyt pestistään ja toinen puolikas ei malttanut päästä ulkopinnan valmistumisen jälkeen työstämään sisätiloja. Nyrpeää muminaa kuului näiden neljän ensimmäisen suusta. He ihmettelivät kenen idea oli oikein alunperinkään lähteä tutkimaan tätä Kattilaa tai miksi ne olivatkaan paikkaa kutsuneet. Ainoana hyvänä puolena marisijat näkivät sen, että heidän ei tarvinnut lähteä mukaan. Eräs katti, joka oli jo pitkään ollut kiinnostunut hiilestä ja sen eri muodoista, painoi vasemman tassunsa vasten aluksen grafeenista pintaa. Ulkopuoli oli saanut äskettäin uuden sävyn, sillä se maalattiin alumiinin väriseksi. Hän tiesi, että grafeeni oli kestävää, koko kotiplaneetan kolmanneksi kestävintä. Toisena saattoi pitää polastronia ja kestävimpänä apironia. Aluksen molemmissa kyljissä oli mustin kirjaimin aluksen nimi – Catfish. Yksi kateista oli juuri viimeistelemässä toisen kyljen h-kirjainta. Tämä kyseinen katti oli saanut tehtäväkseen kirjailla nimen aluksen kylkiin.
Sillä välin MacCatver -t-paitaan pukeutunut, aluksen jokapaikanhöylä odotteli kolmekymmenpäistä kattilaumaa kiertokävelylle aluksen ulkopuolella. Hän hieroi hermostuneesti tassujaan yhteen samalla napsautellen kieltään vasten kitalakea. Pian pienissä ryhmissä saapuneet katit täyttivät luvun kolmekymmentä.
”Nimi on Angelus, jos joku teistä ei vielä tiennyt. Hoidan aluksen huollot”, hetkellisesti mysteerisenä kattina ollut esittäytyi.
”Rakas aluksemme rakennettiin lähes vuosi sitten. Hän sai tuolloin nimekseen Catfish, koska hänestä pursusi voimaa ja osittaista aggressiivisuutta näyttäen samalla merten kissalta”, katin äänestä loisti ylpeys ja saattoi huomata kuinka tämän rintakehä paisui ylpeydestä. Hän oli valmis puhumaan aluksen historiasta vaikka kuinka kauan, mutta onneksi eräs nimeltä mainitsematon katti keskeytti hänet kysymyksellä. Angeluskun oli tunnettu mahdottomasta jaarittelusta.
”Totta tosiaan, Catfish on alusten huippuluokkaa. Maksimi poimunopeus aluksessa on 10. Yksi poimu vastaa 1 239 427 856 km/h. Myönnettäköön, ettei Catfish ole enää nopein aluksemme...”, Angelus joutui huokaisemaan harmituksesta. Hän olisi halunnut pitää kyseisen aluksen kotiplanettansa nopeimpana aluksena. Hän päätyi jatkamaan oleellisten tietojen kertomista: ”Catfishillä on oma voimanlähde, joka latautuu aluksen liikkuessa. Se käyttää varavoimanaan sulaa strontiumia.”
”Eiköhän lähdetä etenemään!” Angelus heilautti tassuaan ja asteli kymmenen kattia kantavalle hissille, joka toimi imu- ja puhallusvoimalla. Hissi oli planeetan uusimpia keksintöjä, sillä vielä puolisen vuotta sitten oli tiedossa vain vetopyörälliset hissit. Kun kaikki katit olivat päässeet aluksen alimpaan kerrokseen, aloitti jokapaikanhöylä varsinaisen kiertokävelyn.
”Käytävän päässä näette ruuman, joka on kokenut kovia vastikään”, puheensa päätteeksi Angelus lähetti tuiman katseen kohti Renakia, sillä oli kuullut tällä olleen osuutta tapahtuneeseen. Ruuman vieressä ei juuri muita samankokoisia huoneita ollut, vain muutama pieni varasto aluksen korjaustarvikkeille.
”Tunnen aluksen kuin omat taskuni ja tiedän, ettei taskuissani ole mitään.” Angelus pujotti tassunsa housujensa neliskulmaisien kangaslappujen sisään ja tunsi samalla toisen tassuistaan osuneen johonkin. Hän hymähti, ehkä hieman myös naurahti. Hän oli unohtanut kokonaan taskussaan olleen esineen. Angelus saattoi miettiä hetken aikaa oliko syytä huolestua unohteluistaan. Olkiaan kohauttaen hän palasi aatoksistaan takaisin kattilauman pariin.
”Aha, tadaa. Käyntikorttimme seuraavalle alueelle!” hän huudahti nostaen tassunsa pois taskusta kortin ollessa siihen puristettuna. ”Nouskaamme yhtä kerrosta ylemmäs.”
”Älkää koskeko mihinkään, painotan sanaa mihinkään, tällä seinämällä”, Angelus sanoi kylmästi jokaisen lauman katin ollessa kuuloetäisyydellä. Sitten hän suuntasi oikean tassunsa oven yllä olleeseen kylttiin.
”Oven takana olevalla alueella huomattavan suuri lämpötila. Paikkapaikoin 800 celsiusastetta. Työskentely sallittu vain niille, jotka ovat saaneet siihen koulutuksen. Suojapuvun käyttö pakollista”, hän toisti kyltin sanoman sana sanalta vetäisten sitten tassunsa pois osoittamasta kylttiä. Hän ohjeisti lauman panssarilasilla varustetun seinän eteen ja kertoi äskeisen kyltin liittyvän lasin takana näkyvään tilaan. ”Tuolla pidämme strontiumin sulana. Pelkästään tämäkin seinä tuntuu aivan sadalta asteelta.” Angelus tunsi kuinka niskakarvat nousivat ylös pelkän asteluvun ajattelusta.
”Jos joku nyt sattuu polttamaan itsensä tai vastaavaa, kolmannesta kerroksesta löytyy lääkintäalue. Siellä olevat ja sinne joutuvat ovat Adalmiian ja Siben hyvissä käsissä. Mainittakoon, että siellä on mahtava raajanpalauttaja!”
Aluksen jokapaikanhöylä kiiruhti jälleen yhtä kerrosta ylemmäs, jatkaen samantien aina neljänteen kerrokseen asti. Hän olisi voinut valita myös ei-niin-raskaan vaihtoehdon kerrosten väliseen kulkuun. Olivathan he nyt kahden kerroksen portaat kulkeneet. Angelus päätyi kuittaamaan kolmannen kerroksen vain kertomalla, että siellä sijaitsi myös katiston nukkumistilat ja aluksen konehuone sekä muutama ei niin sillä hetkellä mainitsemisen tarpeessa olevaa huonetta. Katti johdatti siis lauman suoraan neljänteen kerrokseen, sillä sieltähän suurin osa toiminnasta tapahtui. Kyseessä lähes jokaisen rakastama komentosilta! Kerroksessa oli myös aivan komentosillan vieressä kaukosiirrinpiste ja kauempana muutama muu oleellinen huone, johon sisältyivät neuvonantajan ja suurlähettilään jakama huone, taktikon vaatima hiljaisuuden tyyssija, katiston oleskelutila… Jotta Angelus saisi päätökseen kiertokävelyn, hän suuntasi komentosillan kierreportaiden kautta yläpuolella olevaan tilaan. Kerros oli viides ja näin ollen viimeinen ellei laskettu aluksen korvia.
”Saanen esitellä ylpeyteni aivan aluksen jälkeen. Sancox’s!”
...MUUTAMAN TUNNIN PÄÄSTÄ, JOLLOIN ALUS ON PÄÄSSYT JO MATKAAN
Niin alkeellisen laitteen kuin Nintendon lataus komentosillan merkityssä pistorasiassa oli tuottanut aiemminkin ongelmia aluksessa ja nyt siitä jouduttiin hankalemmissa olosuhteissa selviämään. Katisto ja alus oli kaukana kotiplaneetalta, siltä tutulta maankamaralta.
”Pete? PETE!” kuului ärtynyt ääni konehuoneen suunnalta. Pian kyseisen huoneen ovi avautui ja harmaaseen työhaalariin pukeutunut Angelus rämpi sieltä ulos.
”Kuinka monta kertaa olen sanonut, ettei saa ladata pelikonsoleita siinä pistorasiassa!” hän räyhäsi itsekseen, sillä tiesi aluksen ongelman tulevan kerrosta ylempää, komentosillalta. Ei kulunut kauaakaan, kun alus lähti hallitsemattomaan syöksyyn...
//edit. lisätty kaukosiirrinpiste